Αποτελεί πλέον σύγχρονη προσέγγιση στην πλειονότητα των περιπτώσεων μαστεκτομής η πλαστική αποκατάσταση του μαστού. Αυτή μπορεί να επιτευχθεί με δύο τρόπους: είτε με ξένα σώματα που υποκαθιστούν τον απολεσθέντα μαστό ή με αυτόλογους ιστούς του σώματος, που μεταφέρονται στην περιοχή της μαστεκτομής και καλύπτουν το κενό.
Αποκατάσταση με ενθέματα
Στην περίπτωση αυτή, δημιουργούμε την εικόνα ενός μαστού με τη βοήθεια ενθεμάτων που έχουν διαμορφωθεί ειδικά για το σκοπό αυτό:
– αποτελούνται από σιλικόνη
– είναι συμβατά με τους ιστούς
– έρχονται σε ποικίλα σχήματα και μεγέθη, ανάλογα με τη σωματοδομή της ασθενούς
– τοποθετούνται σε κατάλληλη θέση στο θώρακα (κάτωθεν των μυών), ώστε να είναι προστατευμένα
Η τοποθέτηση των ενθεμάτων σιλικόνης μπορεί να γίνει είτε στον ίδιο χειρουργικό χρόνο με τη μαστεκτομή και χαρακτηρίζεται ως άμεση (Immediate Reconstruction) ή σε μεταγενέστερο χειρουργικό χρόνο και αναφέρεται ως καθυστερημένη (Delayed Reconstruction). Επίσης , διακρίνεται σε:
– 2 σταδίων: εάν τοποθετείται στο 1ο στάδιο κατάλληλη συσκευή που πραγματοποιεί διάταση των μυών του θωρακικού τοιχώματος, ο λεγόμενος διατατήρας ιστών, και ετοιμάζει τη θήκη η οποία θα υποδεχτεί στο 2ο στάδιο το μόνιμο ένθεμα σιλικόνης.
– 1 σταδίου: όταν το μόνιμο ένθεμα τοποθετείται απευθείας σε κατάλληλα διαμορφωμένη θήκη, είτε μυϊκή είτε μικτή από μύες και ειδικό πλέγμα.
Η αποκατάσταση με ένθεμα είναι η πιο απλή μορφή αποκατάστασης του μαστού, η λιγότερο τραυματική και με υψηλά ποσοστά ικανοποίησης των ασθενών εάν διενεργείται με τις σωστές ενδείξεις και τη σωστή τεχνική.
Αποκατάσταση με κρημνούς
Αποτελεί εναλλακτική τεχνική σε αυτή των ενθεμάτων, αν και ενδέχεται να χρησιμοποιηθούν συνδυαστικά. Η αποκατάσταση με κρημνούς περιλαμβάνει την μεταφορά στο πεδίο της μαστεκτομής υγιούς ιστού, συνήθως μυός μαζί με δέρμα, λίπος και αγγεία, που θα ενσωματωθεί στην περιοχή και θα δώσει την εικόνα μαστού. Η αναγκαιότητα για τη μεταφορά αυτή προκύπτει όταν υπάρχει σημαντική έλλειψη δέρματος στην περιοχή της μαστεκτομής, οπότε μεταφέρονται δερματομυικοί κρημνοί, οι οποίοι είτε διατηρούν τη φυσική αγγείωσή τους από την περιοχή που προέρχονται (μισχωτοί) είτε τα τροφοφόρα αγγεία τους αναστομώνονται με κατάλληλα της λήπτριας περιοχής (ελεύθεροι). Ανάλογα με τον κρημνό που χρησιμοποιείται, διακρίνουμε την αποκατάσταση με:
- Πλατύ ραχιαίο μυ (Latiissimus Dorsi Flap- LD), από την πλάτη
- Ορθό κοιλιακό μυ (μισχωτό και ελεύθερο) (Trans Rectus Abdominis Muscle Flap- TRAM), από το πρόσθιο κοιλιακό τοίχωμα
- Κοιλιακό Κρημνό των διατιτραινουσών της εν τω βάθει κάτω επιγαστρίου αρτηρίας (Deep Inferior Epigastric Perforators Flap – DIEP), από το λίπος της κοιλιάς
- Μείζωνα Γλουτιαίο Μυ (Superior Gluteal Artery Perforator Flap- SGAP), από το γλουτό
- Ισχνό Προσαγωγό Μυ (Transverse Upper Gracilis Flap- TUG), από το εσωτερικό του μηρού
Η αποκατάσταση με κρημνούς έχει το πλεονέκτημα του πιο φυσικού ίσως αισθητικού αποτελέσματος αλλά προϋποθέτει μεγαλύτερο χειρουργικό χρόνο και επιπλέον χειρουργικό τραυματισμό της δότριας χώρας.
Αποκατάσταση με μεταμόσχευση λίπους-lipofilling
Αποτελεί νεώτερη, υπό ανάπτυξη, τεχνική που χρησιμοποιεί λίπος από περιοχές του σώματος με περίσσεια και μεταφορά του στην περιοχή της μαστεκτομής. Η συλλογή του λίπους γίνεται με λιποαναρρόφηση ενώ η έγχυσή του πραγματοποιείται με ειδικές βελόνες στην περιοχή της μαστεκτομής, συχνά σε επανειλημμένες συνεδρίες. Τα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις προηγηθείσας ακτινοθεραπείας, όπου το μεταμοσχευμένο λίπος διεγείρει τη νεοαγγείωση στους ακτινοβολημένους ιστούς και βοηθά στην βελτίωση της διατασιμότητας τους, ώστε να πραγματοποιηθεί αποκατάσταση με ενθέματα.
Επίσης, λίπος μπορεί να χρησιμοποιηθεί για διόρθωση ατελειών στην περιοχή του δερματικού κρημνού μετά από αποκατάσταση με ενθέματα.
Αποκατάσταση Θηλής
Σε περιπτώσεις απλής και υποδόριας μαστεκτομής, με αφαίρεση δηλαδή του συμπλέγματος θηλής- θηλαίας άλω είναι δυνατή η δημιουργία της εικόνας νέου συμπλέγματος. Πραγματοποιείται συνήθως σε χρόνο μεταγενέστερο από την ολοκλήρωση της βασικής αποκατάστασης, ώστε να έχει οριστικοποιηθεί το τελικό αποτέλεσμα. Η πιο σύγχρονη προσέγγιση περιλαμβάνει τη δημιουργία του επάρματος της θηλής από τοπικό δερματικό κρημνό και στη συνέχεια τη δημιουργία θηλαίας άλω με ιατρικό τατουάζ.